 | ||
| Γέφυρα Καλαμπάκας 17-11-2017 |
Κάπως έτσι
μπορεί να χαρακτηρισθεί η εικόνα κρατικού και αυτοδιοικητικού μηχανισμού μετά
από κάθε θεομηνία, ιδίως όταν έχουμε το τραγικό και συνάμα εξευτελιστικό
αποτέλεσμα της απώλειας ανθρώπινων ζωών.
Την ώρα που
κάποιοι θρηνούν μέσα στις λάσπες, συγγενείς, φίλους και κόπους ετών, στο γήπεδο
της πολιτικής οι γνωστοί «παίκτες» πετούν τη μπάλα ο ένας στον άλλο και όλοι
μαζί στην εξέδρα.
Φταίει η
κυβέρνηση, η περιφέρεια, οι δήμοι, η αποκεντρωμένη διοίκηση, η πολεοδομία, το
δασαρχείο, η αρχαιολογία, ο γείτονας, ο φίλος του γείτονα και ούτω καθεξής…
Δεκαετίες
θλιβερών συμβάντων και μόλις κάτσει ο κουρνιαχτός της επικαιρότητας,
επανερχόμαστε όλοι στη λήθη των εντυπώσεων, των διαπιστώσεων, της ανικανότητας,
του ρουσφετιού, της τυπολατρίας, των αποσπασματικών μέτρων και εν τέλει της
κουτοπονηριάς μας.
Η περίπτωση
της Μάνδρας Αττικής, μία από τις πιο πολύνεκρες της ιστορίας, πρέπει να
αποτελέσει τη θρυαλλίδα των εξελίξεων στην επιτέλους αντιμετώπιση των
πλημμυρικών φαινομένων που όπως φαίνεται όλο και συχνότερα θα μας απασχολούν
από εδώ και εμπρός.
Πριν
μαζευτούν οι λάσπες και τα μπάζα της καταστροφής, η Κυβέρνηση με τη συναίνεση
των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων και τη συνδρομή της αυτοδιοίκησης, οφείλουν να
δρομολογήσουν λύσεις σε κάθε επίπεδο που θα εξαλείψουν την πολυδαίδαλη
νομοθεσία, την επικάλυψη αρμοδιοτήτων, τις περιβαλλοντικές αγκυλώσεις και κάθε
εμπόδιο που δυνητικά μπορεί να δημιουργήσει ένα δυσάρεστο γεγονός, επειδή απλά
η φύση αποφάσισε να βρέξει παραπάνω απ’ ότι έχουμε συνηθίσει.
Αποτελεί
αδήριτη ανάγκη η άμεση και συστηματική μελέτη των λεκανών απορροής κάθε
Περιφέρειας, με προτεραιότητα στην οριοθέτηση και διευθέτηση ποταμών και
ρεμάτων που
