«Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…»

   Ωμή πραγματικότητα αποτελεί πλέον το συντριπτικό πλήγμα που υπέστη η Ελληνική κοινωνία με την ψήφιση του τρίτου κατά σειρά μνημονίου «σωτηρίας» από την τρικομματική συγκυβέρνηση.

   Από αυτή τη λαίλαπα οικονομικής εξαθλίωσης, παρά τα αντιθέτως προεκλογικά λεχθέντα, δεν διασώθηκε ούτε ο Έλληνας αστυνομικός που από την έναρξη της περιβόητης δημοσιονομικής κρίσης σηκώνει στην πλάτη του βαρύ και διπλό φορτίο.

   Σηκώνει καθημερινά το βάρος της βιολογικής επιβίωσης με μόνο του όπλο ένα μισθό πείνας, αλλά και το βάρος της προστασίας του Πολιτεύματος και της Κοινωνίας τιμώντας μέχρι κεραίας τον όρκο που έχει δώσει παρά τις καθημερινές σωματικές και ψυχικές απώλειες που υφίσταται.

   Το φορτίο όμως αυτό, σε συνδυασμό με τα συνεχιζόμενα ευχολόγια δίχως αντίκρισμα των κυβερνώντων, έχει μετατρέψει τη δικαιολογημένη αγανάκτηση σε οργή και πόνο. Μας έχει κάνει να αμφισβητούμε στο μυαλό μας πρωτεύουσες αξίες, ιδέες και ιδανικά όπως η αφοσίωση , η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός, η συναδελφικότητα και η αγωνιστική διάθεση για συλλογική διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριο.

   Αναρωτήθηκε όμως κανείς ότι ίσως τελικά αυτός να είναι και ο στόχος;

   Ότι η ατομικοποίηση και η διάλυση της συνοχής μας, θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες  για την κατά το δοκούν διαχείριση μας έχοντας πλέον καθηλωμένα και αδύναμα αντανακλαστικά αντίδρασης, βουτηγμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητας που ατελέσφορα θα προσπαθεί ο καθένας να επιλύσει από μόνος του;

   Συνάδελφοι, μετά το ισχυρότατο σοκ που δεχθήκαμε και τις δικαιολογημένες ή υπερβολικές κραυγές αγωνίας και διαμαρτυρίας για όσα σε βάρος  μας συμβαίνουν, οφείλουμε πλέον να αντιδράσουμε ψύχραιμα, μεθοδικά, με τεκμηριωμένες  προτάσεις και ουσιαστικές κινήσεις, μακριά από λαϊκίστικες και παραχωμένες αντιλήψεις και πάντα από τη σκέπη του οργανωμένου συνδικαλιστικού μας κινήματος που παρά τα χτυπήματα και τα σημεία των καιρών, εξακολουθεί να στέκει όρθιο και δυνατό.

   Έχουμε υποχρέωση απέναντι στις οικογένειες μας, στους εαυτούς μας και στην κοινωνία που υπηρετούμε και ζούμε, να ανασυνταχθούμε και να διαμορφώσουμε εμείς το μέλλον μας, εκμεταλλευόμενοι προς όφελος μας τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στο Κράτος μας .

   Η μοιρολατρία, η παραίτηση και η λογική του «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται» που θέλουν κάποιοι μετά παρρησίας να μας οδηγήσουν,  ούτε μας αρμόζουν, ούτε μας εκφράζουν.

Αθήνα 21 Νοέμβρη 2012

Χρήστος Τριγώνης

Γραμματέας Δημοσίων Σχέσεων Π.Ο.ΑΣ.Υ.

trigonischr@gmail.com

 

http://askapoasy.blogspot.gr/2012/11/blog-post_8203.html